วิกาล
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี วิกาล; เหมือนกับ วิ + กาล
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | วิ-กาน | [เสียงสมาส] วิ-กาน-ละ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wí-gaan | wí-gaan-lá- |
ราชบัณฑิตยสภา | wi-kan | wi-kan-la- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wi˦˥.kaːn˧/(สัมผัส) | /wi˦˥.kaːn˧.la˦˥./ | |
คำพ้องเสียง | วิการ |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
วิกาล
- ในยามค่ำคืนที่ค่อนไปทางดึก
- ขโมยเข้าบ้านในยามวิกาล
- (กฎหมาย) กลางคืน, ช่วงเวลาตั้งแต่ดวงอาทิตย์ตกถึงดวงอาทิตย์ขึ้น
- บุกรุกเคหสถานของผู้อื่นในยามวิกาล
- (ศาสนาพุทธ) ผิดเวลา (ใช้แก่การกินอาหารผิดเวลาตามที่พระวินัยกำหนด นับตั้งแต่เที่ยงแล้วไปจนถึงอรุณขึ้น)
- กินอาหารในเวลาวิกาล
การใช้[แก้ไข]
มักใช้คู่กับ ยาม เวลา เป็น ยามวิกาล เวลาวิกาล
คำประสม[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- คำประสมภาษาไทย
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 3 พยางค์
- อุปสรรคภาษาไทย
- คำหลักภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:กฎหมาย
- th:ศาสนาพุทธ