แก๊ง
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | แก็๊ง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɛ́ng |
ราชบัณฑิตยสภา | kaeng | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɛŋ˦˥/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ gang
คำนาม[แก้ไข]
แก๊ง
- กลุ่มคนที่ตั้งเป็นก๊กเป็นเหล่า (มักใช้ในความหมายไม่ดี)
- แก๊งโจร
- แก๊งอันธพาล
- แก๊งมอเตอร์ไซค์
- กลุ่มคนที่ประพฤติตนไม่ดี
- ในซอยนี้มีแก๊งติดยา ฉันจึงไม่กล้าเดินเข้าไปคนเดียว
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
เลียนเสียงธรรมชาติ
คำอุทาน[แก้ไข]
แก๊ง
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 18.