सूरज

ภาษาฮินดี

รากศัพท์

จากสันสกฤต सूर्य (sū́rya), a variety of सूर (sū́ra, “the sun”), from स्वर् (svár, “the sun, sunshine”), from อินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม *súHr̥, from อินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *sóh₂wl̥, whence also Ancient Greek ἥλιος (hḗlios), Latin sōl (โซ̄ล) and Persian خور (khur).

ร่วมรากกับ सूर्य (สูรฺย) ซึ่งเป็นคำตัตสมะ

การออกเสียง

• (เดลี) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /suː.ɾəd͡ʒ/, [suː.ɾɐd͡ʒ]

คำนาม

सूरज (สูรช) ช. (การสะกดภาษาอูรดู سورج)

1. ดวงอาทิตย์