सूरज

ภาษาฮินดี

รากศัพท์

จากภาษาสันสกฤต सूर्य (sū́rya), a variety of सूर (sū́ra, “the sun”), from स्वर् (svár, “the sun, sunshine”), from ภาษาอินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม *súHr̥, from ภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *sóh₂wl̥, whence also Ancient Greek ἥλιος, Latin sōl and Persian خور‎ (khur).

ร่วมรากกับ सूर्य (สูรฺย), a tatsama.

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /suː.ɾəd͡ʒ/

คำนาม

सूरज (สูรช) ช. (อูรดู سورج‎)

1. ดวงอาทิตย์