মীন

ภาษาบาลี

คำนาม

মীন (มีน) ช.

1. อีกรูปหนึ่งของ มีน

การผันรูป

ตารางการผันรูปของ "মীন" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	মীনো (มีโน)	মীনা (มีนา)
กรรมการก (ทุติยา)	মীনং (มีนํ)	মীনে (มีเน)
กรณการก (ตติยา)	মীনেন (มีเนน)	মীনেহি (มีเนหิ) หรือ মীনেভি (มีเนภิ)
สัมปทานการก (จตุตถี)	মীনস্স (มีนสฺส) หรือ মীনায (มีนาย) หรือ মীনত্থং (มีนตฺถํ)	মীনানং (มีนานํ)
อปาทานการก (ปัญจมี)	মীনস্মা (มีนสฺมา) หรือ মীনম্হা (มีนมฺหา) หรือ মীনা (มีนา)	মীনেহি (มีเนหิ) หรือ মীনেভি (มีเนภิ)
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	মীনস্স (มีนสฺส)	মীনানং (มีนานํ)
อธิกรณการก (สัตตมี)	মীনস্মিং (มีนสฺมิํ) หรือ মীনম্হি (มีนมฺหิ) หรือ মীনে (มีเน)	মীনেসু (มีเนสุ)
สัมโพธนาการก (อาลปนะ)	মীন (มีน)	মীনা (มีนา)