ขลา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ ខ្លា (ขฺลา), จากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ ក្លា (กฺลา); ร่วมเชื้อสายกับเขมร ខ្លា (ขฺลา)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ขฺลา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | klǎa |
| ราชบัณฑิตยสภา | khla | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰlaː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ขลา