เสือ

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *sɯəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩮᩬᩥᩋ (เสอิอ), ภาษาลาว ເສືອ (เสือ), ภาษาเขิน ᩈᩮᩬᩧ (เสอึ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᦲ (เสี), ภาษาไทดำ ꪹꪎ (เส), ภาษาไทใหญ่ သိူဝ် (เสิว), ภาษาไทใต้คง ᥔᥫᥴ (เส๋อ̂), ภาษาอ่ายตน ꩬိုဝ်, ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜤𑜈𑜫 (สึว์) หรือ 𑜏𑜥 (สู)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เสือ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sʉ̌ʉa
	ราชบัณฑิตยสภา	suea
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɯa̯˩˩˦/

คำนาม

เสือ (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมในวงศ์ Felidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับแมว แต่ตัวใหญ่กว่า เป็นสัตว์กินเนื้อ หากินเวลากลางคืน มีหลายชนิด
2. โจร

   ไอ้เสือแดงปล้นฆ่ามามากมายเหลือเกิน

3. โดยปริยายใช้เรียกคนเก่ง คนดุร้าย
4. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์จิตรา มี 1 ดวง
5. ชื่อปลาหลายชนิดและหลายวงศ์ซึ่งมีลายพาดขวางลำตัว เช่น เสือพ่นน้ำ (Toxotes jaculator) ในวงศ์ Toxotidae เสือตอ (Datnioides microlepis) ในวงศ์ Lobotidae

คำพ้องความหมาย

• (1) พยัคฆ์, วยัคฆ์
• (4) ดาวจิตรา, ดาวต่อมน้ำ, ดาวตาจระเข้, ดาวไต้ไฟ