ตั๋ว

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 單／单 (duan1, “ใบสำคัญ”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตั๋ว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtǔua
	ราชบัณฑิตยสภา	tua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tua̯˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

ตั๋ว (คำลักษณนาม ใบ)

1. บัตรบางอย่างที่แสดงสิทธิของผู้ใช้

   ตั๋วรถ

   ตั๋วภาพยนตร์

ภาษาคำเมือง

คำนาม

ตั๋ว (ต้องการถอดอักษร)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨲ᩠ᩅᩫ (ตว็)

คำสรรพนาม

ตั๋ว (ต้องการถอดอักษร)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨲ᩠ᩅᩫ (ตว็)

ภาษาปักษ์ใต้

คำลักษณนาม

ตั๋ว

1. ตัว

อ้างอิง

• “ตั๋ว” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 11