ตัว

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ตวว

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตัว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtuua
	ราชบัณฑิตยสภา	tua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tua̯˧/(ส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาจีนเก่า 頭 (OC *doː); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩫ᩠ᩅ (ต็ว), ภาษาลาว ໂຕ (โต) หรือ ຕົວ (ต็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦎ (โต), ภาษาไทดำ ꪶꪔ (โต), ภาษาไทใหญ่ တူဝ် (ตูว), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥝ (โตว), ภาษาอาหม 𑜄𑜥 (ตู) หรือ 𑜄𑜤 (ตุ), ภาษาจ้วง duz, ภาษาแสก ทั๊ว

คำนาม

ตัว (คำลักษณนาม ตัว)

1. รูป
2. คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง

   ตัวละคร

   ตัวหนังสือ

คำลักษณนาม

ตัว

1. ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง

   ม้า 5 ตัว

   ตะปู 3 ตัว

   เสื้อ 2 ตัว

คำสรรพนาม

ตัว

1. ตน, ตนเอง
2. (ภาษาปาก, ภาษาเด็ก) ใช้เรียกผู้ที่ตนพูดด้วยในฐานะคนเสมอกันที่สนิทกัน

   ตัวจะไปไหม

รากศัพท์ 2

คำนาม

ตัว (คำลักษณนาม ตัว)

1. (คณิต) จำนวนเลขที่ใช้ในการคำนวณหาคำตอบตามวิธีการทางคณิตศาสตร์

   ตัวบวก

   ตัวลบ

   ตัวคูณ

   ตัวหาร

คำลักษณนาม

ตัว

1. ลักษณนามใช้เรียกตัวเลข

   เลขท้าย 2 ตัว

คำแปลภาษาอื่น

คำแปล

• คำเมือง :

  อักษรธรรม: ᨲ᩠ᩅ ᩫ

  อักษรไทย: ตั๋ว