ใช้

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʑaɰꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໃຊ້ (ใซ้), ภาษาคำเมือง ᨩᩲ᩶ (ใช้) หรือ ᨩᩱ᩶ (ไช้), ภาษาไทลื้อ ᦺᦋᧉ (ไช้), ภาษาไทดำ ꪻꪋ꫁ (ใจ้̱), ภาษาไทใหญ่ ၸႂ်ႉ (ใจ๎), ภาษาอาหม 𑜋𑜨𑜧 (ฉอ̂ว์), ภาษาจ้วง sawj, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง cawj

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไช้
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chái
	ราชบัณฑิตยสภา	chai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰaj˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

ใช้ (คำอาการนาม การใช้)

1. บังคับให้ทำ

   ใช้งาน

2. จับจ่าย

   ใช้เงิน

3. เอามาทำให้เกิดประโยชน์

   ใช้เรือ

   ใช้รถ

4. ชำระ ในคำว่า ใช้หนี้
5. ตอบแทน, ให้ทดแทน

   เมื่อเขาเลี้ยงเราเราต้องเลี้ยงใช้เขา

คำแปลภาษาอื่น

เอามาทำให้เกิดประโยชน์

• จีน:

  จีนกลาง: 使用 (zh) (shǐyònɡ)

• ดัตช์: gebruiken (nl) (เฅอบราอือเกอน์)
• ไทใหญ่: ၸႂ်ႉ (shn) (ใจ๎), ၸႂ်ႉတိုဝ်း (shn) (ใจ๎ตึ๊ว)
• ลาว: ໃຊ້ (lo) (ใซ้)
• อังกฤษ: use (en) (ยูซ)