ใช้

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *ʑaɰᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨩᩲ᩶ (ใช้), ภาษาลาว ໃຊ້ (ใซ้), ภาษาไทลื้อ ᦺᦋᧉ (ไช้), ภาษาไทใหญ่ ၸႂ်ႉ (ใจ๎), ภาษาอาหม 𑜋𑜨𑜧 (จอ̂ว์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไช้
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chái
	ราชบัณฑิตยสภา	chai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰaj˦˥/

คำกริยา

ใช้ (คำอาการนาม การใช้)

1. บังคับให้ทำ

   ใช้งาน

2. จับจ่าย

   ใช้เงิน

3. เอามาทำให้เกิดประโยชน์

   ใช้เรือ

   ใช้รถ

4. ชำระ ในคำว่า ใช้หนี้
5. ตอบแทน, ให้ทดแทน

   เมื่อเขาเลี้ยงเราเราต้องเลี้ยงใช้เขา