เอา

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *ʔawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເອົາ ‎(เอ็า), ภาษาไทลื้อ ᦀᧁ ‎(อัว), ภาษาไทใหญ่ ဢဝ် ‎(อว), ภาษาอาหม 𑜒𑜧 ‎(อว์) หรือ 𑜒𑜧𑜈𑜫 ‎(อว์พ์) หรือ 𑜒𑜨𑜧 ‎(ออ̂ว์)

การออกเสียง

เสียงอ่านแบบไทย	เอา
สัทอักษรสากล	/ʔaw˧/

คำกริยา

เอา (คำอาการนาม การเอา)

1. ยึด
   • เอาไว้อยู่
2. รับไว้
   • เขาให้ก็เอา
3. พา, นำ
   • เอาตัวมา
4. ต้องการ
   • ทำเอาชื่อ
   • ทำงานเอาหน้า
5. ถือเป็นสำคัญ
   • เจรจาเอาถ้อยคำ
   • เอาพี่เอาน้อง
6. (ภาษาปาก) คำใช้แทนกริยาอื่น ๆ บางคำได้

คำกริยาวิเศษณ์

เอา

1. เมื่อใช้ลงท้ายกริยา เป็นการเน้นกริยาแสดงถึงการตั้งหน้าตั้งตาทำต่อเนื่องกัน
   • กินเอา ๆ

ภาษาชอง

คำนาม

เอา

1. เสื้อ