เอา

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *ʔawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເອົາ ‎(เอ็า), ภาษาไทลื้อ ᦀᧁ ‎(อัว), ภาษาไทใหญ่ ဢဝ် ‎(อว), ภาษาอาหม 𑜒𑜧 ‎(อว์) หรือ 𑜒𑜧𑜈𑜫 ‎(อว์บ์) หรือ 𑜒𑜨𑜧 ‎(ออ̂ว์)

การออกเสียง

พยางค์	เอา
สัทอักษรสากล	/ʔaw˧/

คำกริยา

เอา (คำอาการนาม การเอา)

1. ยึด

   เอาไว้อยู่

2. รับไว้

   เขาให้ก็เอา

3. พา, นำ

   เอาตัวมา

4. ต้องการ

   ทำเอาชื่อ

   ทำงานเอาหน้า

5. ถือเป็นสำคัญ

   เจรจาเอาถ้อยคำ

   เอาพี่เอาน้อง

6. (ภาษาปาก) คำใช้แทนกริยาอื่น ๆ บางคำได้

คำกริยาวิเศษณ์

เอา

1. เมื่อใช้ลงท้ายกริยา เป็นการเน้นกริยาแสดงถึงการตั้งหน้าตั้งตาทำต่อเนื่องกัน

   กินเอา ๆ

ภาษาชอง

คำนาม

เอา

1. เสื้อ