คำ

ดูเพิ่ม: คา, ค่า, ค่ำ, ค้า, ค้ำ, และ ค๊า

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		คำ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kam
	ราชบัณฑิตยสภา	kham
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰam˧/^{(สัมผัส)}

วิกิพีเดียภาษาไทยมีบทความเกี่ยวกับ:

คำ

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɡamᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨣᩤᩴ (คาํ), ลาว ຄຳ (คำ), ไทลื้อ ᦅᧄ (คัม), ไทดำ ꪁꪾ (ก̱ำ), ภาษาจ้วงใต้ kaemz

คำ (คำลักษณนาม คำ)

เสียง พูด
(ไวยากรณ์) เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว
ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น
คำนาม

คำกริยา

คำบุพบท

เสียงพูด

คำ

[1] เสียงพูด

จากจีนเก่า ข้อผิดพลาด Lua ใน มอดูล:och-pron บรรทัดที่ 56: attempt to call upvalue 'safe_require' (a nil value); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨤᩣᩴ (ฅาํ), ลาว ຄຳ (คำ), ไทลื้อ ᦆᧄ (ฅัม), ไทดำ ꪁꪾ (ก̱ำ), ไทขาว ꪅꪝꪾ, ไทใหญ่ ၶမ်း (ขั๊ม), อาหม 𑜁𑜪 (ขํ) หรือ 𑜁𑜞𑜪 (ขฺรํ), จ้วง gim, แสก กฺั๊ม

คำ

ทอง — ให้ดูที่ ทอง

เทียบเขมร ខាំ (ขาํ)

คำ

คำ