คำ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: คา, ค่า, ค่ำ, ค้า, ค้ำ, และ ค๊า

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์คำ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkam
ราชบัณฑิตยสภาkham
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰam˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɡamᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨣᩤᩴ (คาํ), ภาษาลาว ຄຳ (คำ), ภาษาไทลื้อ ᦅᧄ (คัม), ภาษาไทดำ ꪁꪾ (ก̱ำ), ภาษาจ้วงใต้ kaemz

คำนาม[แก้ไข]

คำ (คำลักษณนาม คำ)

  1. เสียงพูด
  2. (ไวยากรณ์) เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว
  3. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น
    คำนาม
    คำกริยา
    คำบุพบท
ลูกคำ[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

คำลักษณนาม[แก้ไข]

คำ

  1. ลักษณนามของเสียงพูด
    พูดคำหนึ่ง
  2. บอกจำพวกของเคี้ยวของกิน
    ข้าวคำหนึ่ง
  3. เรียก 2 วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

จากภาษาจีนเก่า (OC *krɯm); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤᩣᩴ (ฅาํ), ภาษาลาว ຄຳ (คำ), ภาษาไทลื้อ ᦆᧄ (ฅัม), ภาษาไทดำ ꪁꪾ (ก̱ำ), ภาษาไทขาว ꪅꪝꪾ, ภาษาไทใหญ่ ၶမ်း (ขั๊ม), ภาษาอาหม 𑜁𑜪 (ขํ) หรือ 𑜁𑜞𑜪 (ขฺรํ), ภาษาจ้วง gim, ภาษาแสก กฺั๊ม

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

  • (เลิกใช้) ฅำ

คำนาม[แก้ไข]

คำ

  1. ทองคำ
คำพ้องความ[แก้ไข]
ดูที่ อรรถาภิธาน:ทอง
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

ภาษาเขมรเหนือ[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

เทียบภาษาเขมร ខាំ (ขำ)

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

คำ

  1. กัด, ขบ

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

คำ

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨤᩣᩴ (ฅาํ)