ทอง
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]จากจีนเก่า 銅 (OC *doːŋ, “ทองแดง”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ທອງ (ทอง), คำเมือง ᨴᩬᨦ (ทอง), ไทลื้อ ᦑᦸᧂ (ทอ̂ง), ไทใหญ่ တွင်း (ต๊อ̂ง), เขมร ទង់ (ทง̍), ថង (ถง) และ ទង (ทง), เวียดนาม đồng, จ้วงแบบจั่วเจียง toŋ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ทอง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tɔɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰɔːŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ทอง
- ธาตุแท้ชนิดหนึ่งเนื้อแน่นมาก สีเหลืองสุกปลั่ง เป็นโลหะมีค่า, เรียกเต็มว่า ทองคำ
- คำพ้องความ: ดูที่ อรรถาภิธาน:ทอง
- เรียกสิ่งที่ทำด้วยทองเหลือง ว่า ทอง ก็มี
- กระทะทอง
- หม้อทอง
- ใช้ประกอบสิ่งต่าง ๆ บางอย่างโดยอนุโลมตามลักษณะสี เป็นชื่อเรียกเฉพาะ
- ขนมทอง
- ขนมชนิดหนึ่ง รูปวงกลม มีน้ำตาลหยอดข้างบน
- ปลาทอง
- ปลาชนิดหนึ่ง ตัวสีเหลืองหรือแดงส้ม
- (ภาษาปาก, สแลง) ขี้
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]โลหะ
|
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ทอง
ภาษากฺ๋อง
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tʰɔŋ/
คำนาม
[แก้ไข]ทอง
คำพ้องความ
[แก้ไข]ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ทอง
- ทองเหลืองที่ตีแผ่เป็นแผ่นบาง ลงรักแล้วปิดทองคำเปลว นิยมใช้หุ้มองค์พระเจดีย์ ป้องกันการผุกร่อน, ทองสักโก ก็ว่า
ภาษาเลอเวือะตะวันตก
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tʰɔŋ/
คำนาม
[แก้ไข]ทอง
ภาษาอีสาน
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ทอง
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนเก่า
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเขมร/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔːŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาดัตช์/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาโปรตุเกส/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเยอรมัน/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเวียดนาม/t+
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- th:ทองคำ
- ศัพท์ภาษากฺ๋องที่ยืมมาจากภาษาไทย
- ศัพท์ภาษากฺ๋องที่รับมาจากภาษาไทย
- ศัพท์ภาษากฺ๋องที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษากฺ๋อง
- คำนามภาษากฺ๋อง
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำนามภาษาอีสาน
- อีสาน entries with incorrect language header
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันตกที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเลอเวือะตะวันตก
- คำนามภาษาเลอเวือะตะวันตก