องค์
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต अङ्ग (องฺค, “ส่วน”) หรือภาษาบาลี องฺค (“ส่วน”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | อง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ong |
| ราชบัณฑิตยสภา | ong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔoŋ˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำนาม
[แก้ไข]องค์
- ส่วนของร่างกาย, อวัยวะ
- ตัว (ใช้แก่หม่อมเจ้า)
- รู้สึกองค์
- แต่งองค์
- ส่วนย่อยที่เป็นองค์ประกอบ
- มรรคมีองค์ 8
- (ภาษาปาก, ขำขัน) องคชาต
คำลักษณนาม
[แก้ไข]องค์
- ในราชาศัพท์ใช้เป็นลักษณนามเรียกอวัยวะ สิ่งของ หรือคำพูด เป็นต้น ของกษัตริย์หรือเจ้านาย
- พระทนต์ 1 องค์
- ฟัน 1 ซี่
- พระสุพรรณภาชน์ 1 องค์
- ภาชนะทองคำ 1 ชุด
- พระศรี 1 องค์
- หมาก 1 คำ
- พระที่นั่ง 1 องค์
- พระบรมราโชวาท 2 องค์
- ลักษณนามใช้เรียกสิ่งที่เคารพบูชาบางอย่างในทางศาสนา
- พระพุทธรูป 1 องค์
- พระเจดีย์ 2 องค์
- (ภาษาปาก) ลักษณนามใช้เรียกภิกษุสามเณร
- ภิกษุ 1 องค์
ดูเพิ่ม
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/oŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่ขำขัน
- คำลักษณนามภาษาไทย
- th:ฟัน