บูชา

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากสันสกฤต पूजा (ปูชา) หรือบาลี ปูชา

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บู-ชา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	buu-chaa
	ราชบัณฑิตยสภา	bu-cha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/buː˧.t͡ɕʰaː˧/(สัมผัส)

คำกริยา

บูชา (คำอาการนาม การบูชา)

1. แสดงความเคารพบุคคลหรือสิ่งที่นับถือด้วยเครื่องสักการะมีดอกไม้ ธูป เทียน เป็นต้น

   บูชาพระ

   บูชาเทวดา

   บูชาไฟ

2. ยกย่องเทิดทูนด้วยความนับถือหรือเลื่อมใสในความรู้ความสามารถ

   บูชาวีรบุรุษ

   บูชาความรู้

   บูชาฝีมือ

คำแปลภาษาอื่น

แสดงความเคารพด้วยเครื่องสักการะ

• คำเมือง: ᨷᩪᨩᩣ (nod) (บูชา)
• ไทดำ: ꪼꪪ꫁ꪹꪏꪷ (blt) (ไหฺว้เซํ)
• ไทใหญ่: လူႇ (shn) (ลู่)
• ลาว: ບູຊາ (lo) (บูซา)
• อังกฤษ: worship (en) (เวอร์ฌิป)