ด้วย

ภาษาไทย[แก้ไข]

เป็นไปได้ว่าแผลงมาจาก โดย, จากภาษาเขมรกลาง តោយ (โตย), ដោយ (โฏย, “ตาม, ฯลฯ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດ້ວຍ (ด้วย), ภาษาคำเมือง ᨴ᩠ᩅ᩠ᨿ (ทวย), ภาษาไทลื้อ ᦑᦽ (โทย), ภาษาไทใหญ่ လူၺ်ႈ (ลู้ญ), ภาษาจ้วง ndij (ดี้-ด้วยกัน และ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง nduij,nduoij (ดู้ย,ด้วย-ด้วยกัน และ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง nduoij gaen (ด้วยกัน พร้อมกัน-Daxin city)

การแบ่งพยางค์		ด้วย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dûai
	ราชบัณฑิตยสภา	duai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/dua̯j˥˩/^{(สัมผัส)}

ด้วย

ด้วย

คำนำหน้านามเพื่อให้รู้ว่านามนั้นเป็นเครื่องใช้หรือเป็นสิ่งที่ใช้เป็นเครื่องกระทำ
ฟันด้วยมีด
ตาม
ทำด้วยอารมณ์

ด้วย