ด้วย

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ดวย

รากศัพท์

เป็นไปได้ว่าแผลงมาจาก โดย, จากภาษาเขมรกลาง តោយ (โตย), ដោយ (โฏย, “ตาม, ฯลฯ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດ້ວຍ (ด้วย̃), ภาษาคำเมือง ᨴ᩠ᩅ᩠ᨿ (ทวย), ภาษาไทลื้อ ᦑᦽ (โทย), ภาษาไทใหญ่ လူၺ်ႈ (ลู้ญ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ด้วย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dûai
	ราชบัณฑิตยสภา	duai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/dua̯j˥˩/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์

ด้วย

1. คำแสดงกริยารวมหรือเพิ่ม

   สวยด้วยดีด้วย

2. แสดงกริยาร่วมกันหรือในทำนองเดียวกัน

   กินด้วย

3. แสดงความขอร้อง

   ช่วยด้วย

   บอกด้วย

คำบุพบท

ด้วย

1. คำนำหน้านามเพื่อให้รู้ว่านามนั้นเป็นเครื่องใช้หรือเป็นสิ่งที่ใช้เป็นเครื่องกระทำ

   ฟันด้วยมีด

2. ตาม

   ทำด้วยอารมณ์

คำสันธาน

ด้วย

1. เพราะ, เหตุ

   ด้วยปรากฏว่า