กัน

ภาษาไทย

การออกเสียง

พยางค์	กัน
สัทอักษรสากล	/kan˧/
คำพ้องเสียง	กรร กรรฐ์ กรรณ กรรม์ กัญ กัณฐ์ กัณฑ์ กัณณ์ กัณห์ กันต์ กันย์ กัลป์

รากศัพท์ 1

คำสรรพนาม

กัน

1. สรรพนามบุรุษที่ 1 ใช้แทนตัวผู้พูดเพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง

คำเกี่ยวข้อง

กันเอง

คำแปลภาษาอื่น

(1)

• อังกฤษ : I, me

รากศัพท์ 2

จากภาษาไทดั้งเดิม *kanᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກັນ (กัน), ภาษาไทลื้อ ᦂᧃ (กัน), ภาษาไทใหญ่ ၵၼ် (กัน), ภาษาอาหม 𑜀𑜃𑜫 (กน์)

คำกริยาวิเศษณ์

กัน

1. คำประกอบท้ายกริยาของผู้กระทำตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปแสดงการกระทำร่วมกัน อย่างเดียวกันหรือต่อกัน

   คิดกัน

   หารือกัน

คำเกี่ยวข้อง

กลับกัน เช่นกัน เช่นเดียวกัน

ตรงกัน รู้กัน

รากศัพท์ 3

จากภาษาจีนยุคกลาง 干 (MC kɑn); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກັນ (กัน), ภาษาไทดำ ꪀꪽ (กัน), ภาษาไทใหญ่ ၵၼ် (กัน), ภาษาเขมร កាល់ (กาล̍)

คำกริยา

กัน (คำอาการนาม การกัน)

1. กีดขวางไว้ไม่ให้เข้ามาหรือออกไป หรือไม่ให้เกิดมีขึ้น

   กันฝน, กันสนิม, กันภัย

2. แยกไว้ เช่น

   กันเงินไว้ 500 บาทเพื่อจ่ายในสิ่งที่จำเป็น

   กันเอาไว้เป็นพยาน

คำเกี่ยวข้อง

กันกระแทก กันแดด กันท่า

กันน้ำ กันสนิม กันสาด

คำแปลภาษาอื่น

(1) กีดขวาง

• ภาษาคำเมือง: ᨠᩢ᩠ᨶ (กั๋น)
• ภาษาฝรั่งเศส: protéger (โพรเทจี)
• ภาษาไทใหญ่: ထိင်း (ทิ้ง) ပႂ်ႉ (ใป้)

• ภาษาลาว: ກັນ (กัน)
• ภาษาสเปน: proteger (โปรเตกเฆร)
• ภาษาอังกฤษ: protect (โพรเทค)

คำนาม

กัน

1. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่งมีหน้าที่ป้องกันและล้อมทัพ
2. ชื่อเรือซึ่งกำหนดให้เข้ากระบวนเสด็จทางชลมารค ทำหน้าที่ถวายอารักขา มีหลายลำ ตั้งเป็นแถวขนาบกระบวนเรือพระที่นั่งทั้ง 2 ข้างและกันอยู่ท้ายกระบวนระหว่างเรือของเจ้านายที่ตามเสด็จ

คำพ้องความหมาย

• (1) ตั้ง, ช้างตั้ง

คำประสม

เรือกัน

รากศัพท์ 4

จากภาษาเขมร កាល់ (กาล̍, “โกนให้เสมอ”)

คำกริยา

กัน (คำอาการนาม การกัน)

1. โกนให้เป็นเขตเสมอ

   กันคิ้ว

   กันคอ

   กันหน้า

ภาษาเขมรถิ่นไทย

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kan/

คำกริยา

กัน

1. ถือ