ข้ามไปเนื้อหา

ก่น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ก่น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgòn
ราชบัณฑิตยสภาkon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kon˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

ก่น

  1. (โบราณ) ตั้งหน้า, มุ่ง
    อยู่เย็นยงงก่นเกอด พิจลการ
    (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์)
คำประสม
[แก้ไข]

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩫ᩠᩵ᨶ (ก็่น), ภาษาเขิน ᨠᩫ᩠᩵ᨶ (ก็่น), ภาษาลาว ກົ່ນ (ก็่น), ภาษาไทลื้อ ᦷᦂᧃᧈ (โก่น), ภาษาไทใหญ่ ၵူၼ်ႇ (กู่น), ภาษาไทใต้คง ᥐᥨᥢᥱ (โก่น), ภาษาพ่าเก ကုꩫ် (กุน์), ภาษาอาหม 𑜀𑜤𑜃𑜫 (กุน์)

คำกริยา

[แก้ไข]

ก่น (คำอาการนาม การก่น)

  1. (ล้าสมัย, สกรรม) ขุดโค่น, ขุดอย่างถอนรากถอนโคน
คำประสม
[แก้ไข]

ภาษาญ้อ

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

ก่น

  1. ขุดโค่น, ขุดอย่างถอนรากถอนโคน

ภาษาอีสาน

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

ก่น (คำอาการนาม การก่น)

  1. ขุดโค่น, ขุดอย่างถอนรากถอนโคน

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]