ขัว

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ขั้ว และ ขิว

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ขัว, ภาษาลาว ຂົວ (ข็ว), ภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᩅᩫ (ขว็), ภาษาเขิน ᨡ᩠ᩅᩫ (ขว็), ภาษาไทลื้อ ᦷᦃ (โฃ), ภาษาไทดำ ꪄꪺ (ฃัว), ภาษาไทใหญ่ ၶူဝ် (ขูว), ภาษาไทใต้คง ᥑᥨᥝᥴ (โฃ๋ว), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kuo (ขัว)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ขัว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkǔua
ราชบัณฑิตยสภาkhua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰua̯˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ขัว

  1. (โบราณ) สะพาน

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ขัว

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨡ᩠ᩅᩫ (ขว็)

ภาษาญ้อ[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ขัว

  1. สะพาน

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ขัว

  1. สะพาน

คำกริยา[แก้ไข]

ขัว (คำอาการนาม การขัว)

  1. ขุดดินอย่างตื้น

ดูเพิ่ม[แก้ไข]