ขัว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ขัว, ภาษาลาว ຂົວ (ข็ว), ภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᩅᩫ (ขว็), ภาษาเขิน ᨡ᩠ᩅᩫ (ขว็), ภาษาไทลื้อ ᦷᦃ (โฃ), ภาษาไทดำ ꪄꪺ (ฃัว), ภาษาไทใหญ่ ၶူဝ် (ขูว), ภาษาไทใต้คง ᥑᥨᥝᥴ (โฃ๋ว), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kuo (ขัว)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ขัว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǔua |
ราชบัณฑิตยสภา | khua | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰua̯˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ขัว
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /xua˨˦/
คำนาม[แก้ไข]
ขัว
- อีกรูปหนึ่งของ ᨡ᩠ᩅᩫ (ขว็)
ภาษาญ้อ[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ขัว
- สะพาน
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ขัว
- สะพาน
คำกริยา[แก้ไข]
ขัว (คำอาการนาม การขัว)
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ua̯
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- คำหลักภาษาญ้อ
- คำนามภาษาญ้อ
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำนามภาษาอีสาน
- ภาษาอีสาน terms with redundant head parameter
- คำกริยาภาษาอีสาน