ขัว
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ขัว, ภาษาลาว ຂົວ (ข็ว), ภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᩅᩫ (ขว็), ภาษาเขิน ᨡ᩠ᩅᩫ (ขว็), ภาษาไทลื้อ ᦷᦃ (โฃ), ภาษาไทดำ ꪄꪺ (ฃัว), ภาษาไทใหญ่ ၶူဝ် (ขูว), ภาษาไทใต้คง ᥑᥨᥝᥴ (โฃ๋ว), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kuo (ขัว)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ขัว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǔua |
| ราชบัณฑิตยสภา | khua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰua̯˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ขัว
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /xua˨˦/
คำนาม
[แก้ไข]ขัว
- อีกรูปหนึ่งของ ᨡ᩠ᩅᩫ (ขว็)
ภาษาญ้อ
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ขัว
- สะพาน
ภาษาอีสาน
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ขัว
- สะพาน
คำกริยา
[แก้ไข]ขัว (คำอาการนาม การขัว)