ขั้ว

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ขัว และ ขิว

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์คั่ว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkûua
ราชบัณฑิตยสภาkhua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰua̯˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงคั่ว

คำนาม[แก้ไข]

ขั้ว

  1. ส่วนที่ต่อของก้านดอกไม้ ใบไม้ ผลไม้ และอื่น ๆ

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ขั้ว (คำอาการนาม ก๋ารขั้ว หรือ ก๋านขั้ว)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨡ᩠ᩅᩫ᩶ (ขว็้)

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย คั่ว, ภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᩅᩫ᩶ (ขว็้), ภาษาเขิน ᨡ᩠ᩅᩫ᩶ (ขว็้), ภาษาลาว ຂົ້ວ (ข็้ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦃᧉ (โฃ้), ภาษาไทใหญ่ ၶူဝ်ႈ (ขู้ว), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜈𑜫 (ขุว์)

คำกริยา[แก้ไข]

ขั้ว (คำอาการนาม การขั้ว)

  1. คั่ว, ผัด