ก้าน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ก้าน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gâan
	ราชบัณฑิตยสภา	kan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kaːn˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *kaːnꟲ, จากภาษาจีนยุคกลาง 幹 (MC kɑn^H); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກ້ານ (ก้าน), ภาษาไทใหญ่ ၵၢၼ်ႈ (ก้าน)，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kaenz/gaenj

คำนาม

ก้าน

1. ส่วนที่ต่อดอก หรือใบ หรือผล กับกิ่งไม้
2. เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

   ก้านตุ้มหู

   ก้านไม้ขีด

3. กระดูกกลางแห่งใบไม้บางอย่าง เช่น มะพร้าว จาก

รากศัพท์ 2

คำนาม

ก้าน

1. ก่าน, กล้า

   รู้ไป่ทันแก่ก้าน กล่าวถ้อยกลางสนาม

   (โลกนิติ)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับ ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kanj (ข้าน-ส่องไฟล่าสัตว์), ภาษาจ้วง ganj (ก้าน)

คำกริยา

ก้าน (อาการนาม การก้าน)

1. ส่องสัตว์