กิ่ง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kiŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩥ᩠᩵ᨦ (กิ่ง), ภาษาลาว ກິ່ງ (กิ่ง), ภาษาไทลื้อ ᦂᦲᧂᧈ (กี่ง), ภาษาเขิน ᨠᩥ᩠᩵ᨦ (กิ่ง), ภาษาไทใหญ่ ၵိင်ႇ (กิ่ง), ภาษาไทใต้คง ᥐᥤᥒᥱ (กี่ง), ภาษาอ่ายตน ကိင် (กิง์), ภาษาอาหม 𑜀𑜢𑜂𑜫 (กิง์)ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kingh/hingh , ภาษาจ้วง hingh/nyingh

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์กิ่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgìng
ราชบัณฑิตยสภาking
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kiŋ˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

กิ่ง

  1. ส่วนที่แยกออกต้น, แขนง
  2. ใช้เรียกส่วนย่อยที่แยกออกไปจากส่วนใหญ่ แต่ก็ยังขึ้นอยู่กับส่วนใหญ่ เช่น กิ่งอำเภอ เป็นต้น
  3. ตำแหน่งเรือยาวของหลวงแต่โบราณที่ขึ้นระวางเป็นเรือพระที่นั่งในกระบวนพยุหยาตราชลมารค เรียกว่า เรือกิ่ง หรือ เรือพระที่นั่งกิ่ง

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

คำลักษณนาม[แก้ไข]

กิ่ง

  1. เรียกงาช้าง

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

กิ่ง

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩥ᩠᩵ᨦ (กิ่ง, กิ่ง)
  2. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩕᩥ᩠᩵ᨦ (กริ่ง, กริ่ง)

คำกริยา[แก้ไข]

กิ่ง (คำอาการนาม ก๋ารกิ่ง or ก๋านกิ่ง)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩕᩥ᩠᩵ᨦ (กริ่ง, นึก, ระแวง)
  2. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩖᩥ᩵ᨦ (กลิ่ง, นึก, ระแวง)