กั้ง

ดูเพิ่ม: กง, กัง, กิ่ง, กีง, กึง, กึ่ง, กุง, กุ้ง, ก่ง, ก๊ง, และ ก๋ง

ภาษาไทย

กั้ง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กั้ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gâng
	ราชบัณฑิตยสภา	kang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kaŋ˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แผลงมาจาก กุ้ง

คำนาม

กั้ง (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์น้ำไม่มีกระดูกสันหลังในชั้น Crustacea อันดับ Stomatopoda มีหลายวงศ์ ส่วนใหญ่อยู่ในวงศ์ Squillidae หายใจด้วยเหงือก ลำตัวแบนหรือกลม แบ่งเป็นปล้อง ๆ เปลือกที่หุ้มท่อนหัวและอกคลุมมาถึงอกปล้องที่ 5 แต่ไม่ถึงปล้องที่ 8 กรีมีลักษณะแบนราบ มี 6 ขา

คำเกี่ยวข้อง

กั้งตั๊กแตน

คำแปลภาษาอื่น

(1)

• อังกฤษ : mantis shrimp

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาพม่า ကရင် (กรง์) โดยถอดรูป

คำนาม

กั้ง

1. (โบราณ) กะเหรี่ยง

รากศัพท์ 3

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩢ᩠᩶ᨦ (กั้ง), ภาษาลาว ກັ້ງ (กั้ง), ภาษาเขิน ᨠᩢ᩠᩶ᨦ (กั้ง), ภาษาไทลื้อ ᦂᧂᧉ (กั้ง), ภาษาไทใหญ่ ၵင်ႈ (กั้ง)

คำกริยา

กั้ง

1. (ร้อยกรอง) กั้น

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (กริยาความหมายที่ 1) กั้ง (เสียงโทพิเศษ)
• (กริยาความหมายที่ 2) กั้ง

คำกริยา

กั้ง (คำอาการนาม ก๋ารกั้ง หรือ ก๋านกั้ง)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩢ᩠᩶ᨦ (กั้ง); ปิด, บัง
2. อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩖᩢ᩵ᨦ (คลั่ง); ละเมอ (คล้ายกับ คลั่ง ในคำว่า คลุ้มคลั่ง, คลั่งไคล้)

คำเกี่ยวข้อง

• กั้ง ๆ จ๋วง ๆ (“สะดุ้งตกใจ, ทำไปโดยไม่รู้สึกตัว, ละเมอ”)
• ผ้ากั้ง (“ผ้าม่าน”)

ภาษาญ้อ

คำกริยา

กั้ง

1. กาง (ร่ม)