บัง

ดูเพิ่ม: บง, บั้ง, บึง, บึ้ง, บุง, บุ้ง, และ บ่ง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บัง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bang
	ราชบัณฑิตยสภา	bang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/baŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาเขมร បាំង (บำง); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບັງ (บัง)

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) บงง

คำกริยา

บัง (คำอาการนาม การบัง)

1. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน

   บังแดด

   บังฝน

   บังลม

   ยืนบัง

ดูเพิ่ม

• กะบัง / กระบัง
• กำบัง
• จำบัง
• ฉบัง

รากศัพท์ 2

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากภาษามาเลเซีย abang (“พี่ชาย”)

รูปแบบอื่น

• อาบัง

คำกริยา

บัง (คำอาการนาม การบัง)

1. คำเรียกชายผู้มีเชื้อสายแขกมลายูหรือแขกอินเดีย

ภาษาทะวืง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาเวียตติกดั้งเดิม *t-ɓaŋ, จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *t₁ɓaŋ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม măng, ภาษาเหมื่อง băng, ภาษาเขมร ទំពាំង (ทํพำง), ภาษาบะห์นัร tơ'băng, ภาษาMang ɓaŋ⁶, ภาษามอญ တ္ၜၚ် (ตฺบง์)

คำนาม

บัง

1. หน่อไม้