ข้ามไปเนื้อหา

บัง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์บัง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbang
ราชบัณฑิตยสภาbang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/baŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมร បាំង (บาํง); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບັງ (บัง)

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

บัง (คำอาการนาม การบัง)

  1. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน
    บังแดด
    บังฝน
    บังลม
    ยืนบัง
ดูเพิ่ม
[แก้ไข]

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากภาษามาเลเซีย abang (พี่ชาย)

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

บัง (คำอาการนาม การบัง)

  1. คำเรียกชายผู้มีเชื้อสายแขกมลายูหรือแขกอินเดีย

ภาษาทะวืง

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาเวียตติกดั้งเดิม *t-ɓaŋ, จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *t₁ɓaŋ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม măng, ภาษาเหมื่อง băng, ภาษาเขมร ទំពាំង (ทํพาํง), ภาษาบะห์นัร tơ'băng, ภาษาMang ɓaŋ⁶, ภาษามอญ တ္ၜၚ် (ตฺบง์)

คำนาม

[แก้ไข]

บัง

  1. หน่อไม้