บึ้ง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา

ภาษาไทย[แก้ไข]

บึ้ง (Haplopelma albostriatum)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์บึ้ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbʉ̂ng
ราชบัณฑิตยสภาbueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/bɯŋ˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมร ពីង (พีง) (ในคำ ពីងពាង (พีงพาง), រពីង (รพีง), และ ហុរពីង (หุรพีง)), จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *ɓiŋ ~ *ɓiiŋ ~ *ɓiəŋ ~ *ɓuŋ ~ *ɓhiŋ ~ *ɓhiəŋ (แมงมุม); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน บึ้ง, ภาษาลาว ບຶ້ງ (บึ้ง)

คำนาม[แก้ไข]

บึ้ง (คำลักษณนาม ตัว)

  1. ชื่อแมงมุมขนาดใหญ่หลายชนิด หลายสกุล ในวงศ์ Theraphosidae ลำตัวยาวมากกว่า 3 เซนติเมตรขึ้นไป สีดำหรือน้ำตาลแก่ ไม่ชักใยดักสัตว์ มีขนดกหนาสีเดียวกัน ขุดรูอยู่ตามพื้นดิน คอยจับสัตว์เล็กกิน ชนิดที่พบบ่อยและนิยมนำมารับประทาน เช่น ชนิด Haplopelma albostriatum (Simon) พบมากที่ภาคกลางและภาคตะวันออก ชนิด H. minax (Thorell) พบมากที่ภาคเหนือ ภาคตะวันตก และภาคใต้

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับ ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mbwngj (บึ้ง หน้าอยากร้องไห้)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

บึ้ง

  1. อาการที่หน้าตาไม่ยิ้มแย้มแจ่มใส

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

บึ้ง

  1. แมงมุมขนาดใหญ่