สกุล

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

เป็นไปได้ว่าขยายมาจาก กุล, จากภาษาบาลี กุล, แรกสุดจากภาษาสันสกฤต कुल (กุล), หรือแผลงมาจาก ตระกูล, จากภาษาเขมรเก่า ត្រកូល (ตฺรกูล), ซึ่งเชื่อว่าตัดมาจากภาษาสันสกฤต गोत्रकुल (โคตฺรกุล); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສະກຸນ (สะกุน)

ในอนุกรมวิธาน ยืมความหมายจากภาษาอังกฤษ genus; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภา

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สะ-กุน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsà-gun
ราชบัณฑิตยสภาsa-kun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sa˨˩.kun˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง

คำนาม[แก้ไข]

สกุล

  1. ตระกูล, วงศ์, เชื้อสาย, เผ่าพันธุ์
  2. (ภาษาปาก) เชื้อชาติผู้ดี
    เป็นคนมีสกุล
    ผู้ดีมีสกุล
  3. (อนุกรมวิธาน) ระดับอนุกรมวิธานหนึ่ง อยู่ใต้วงศ์ (family) และเหนือชนิด (species); หน่วยอนุกรมวิธานในระดับดังกล่าว
    คำพ้องความ: จีนัส