ข้ามไปเนื้อหา

บง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์บง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbong
ราชบัณฑิตยสภาbong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/boŋ˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงบงก์
บงสุ์

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับ อีสาน บง, ลาว ບົງ (บ็ง), คำเมือง ᨷᩫ᩠ᨦ (บ็‍ง), เขิน ᨷᩫ᩠ᨦ (บ็‍ง), ไทลื้อ ᦢᦳᧂ (บุง)

คำนาม

[แก้ไข]

บง

  1. ชื่อไผ่ชนิด Bambusa natans Wall. ex Munro. ในวงศ์ Poaceae ขึ้นเป็นกอแน่น ปล้องสั้น ไม่มีหนาม เนื้อลำไผ่หนา นำมาจักตอก

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

เทียบ បង់ក (บง̍ก, คล้องคอ)

คำกริยา

[แก้ไข]

บง (คำอาการนาม การบง)

  1. ห่ม, พาด, คล้อง
    สังวาลบงบ่าฉวยง จองชฎาดยงดูดาษ
    (ม. คำหลวง จุลพน)

รากศัพท์ 3

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

บง (คำอาการนาม การบง)

  1. (ร้อยกรอง) มองดู, แลดู
    ล้อมนฤเบศเสด็จดง พลางพระบงจัตุบาท กลาดมฤครายเรียง
    (ลิลิตตะเลงพ่าย)
    หาแถงแง่ฟ้าหาง่าย เบื่อหน่ายบงนักพักตร์ผิน
    (กนกนคร)
  2. (โบราณ) บ่ง, ระบุ, เจาะจง, ชี้
    แถลงปางแสดงดิพรเกื้อ บุญบง บาปนา
    (ลิลิตยวนพ่าย)

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

บง

  1. รูปแบบอื่นของ ᨷᩫ᩠ᨦ (บ็‍ง)

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

บง (คำอาการนาม ก๋ารบง หรือ ก๋านบง)

  1. (สกรรม) รูปแบบอื่นของ ᨷᩫ᩠ᨦ (บ็‍ง)