สี

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: , ส., สิ, สี่, สุ, สู, สู่, และ สู้

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สี
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǐi
ราชบัณฑิตยสภาsi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/siː˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงศรี
สีห์

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siːᴬ¹ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩦ (สี), ภาษาลาว ສີ (สี), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲ (สี), ภาษาไทดำ ꪎꪲ (สิ), ภาษาไทใหญ่ သီ (สี), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥴ (สี๋), ภาษาพ่าเก ꩬီ (สี), ภาษาอาหม 𑜏𑜣 (สี)

คำนาม[แก้ไข]

สี

  1. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง

คำกริยา[แก้ไข]

สี (คำอาการนาม การสี)

  1. (โบราณ) ครู่, รู่
  2. ครูด, ถู
    ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้
    ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน
  3. ชัก
    สีซอ
  4. ทำให้เปลือกออกด้วยเครื่องอย่างสีข้าว

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาจีนยุคกลาง (MC srik) ซึ่ง /-k/ หายไป; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສີ (สี), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲ (สี), ภาษาไทใหญ่ သီ (สี), ภาษาคำเมือง ᩈᩦ (สี)

คำนาม[แก้ไข]

สี

  1. ลักษณะของแสงสว่าง ปรากฏแก่ตาให้เห็นเป็นขาว ดำ แดง เขียว เป็นต้น
  2. สิ่งที่ทำให้ตาเห็นเป็น ขาว ดำ แดง เขียว เป็นต้น
    สีทาบ้าน
    สีย้อมผ้า
    สีวาดภาพ
คำพ้องความ[แก้ไข]
คำประสม[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
คำสืบทอด[แก้ไข]
  • เขมร: ស៊ី (ส̰ี)
  • อูรักลาโวยจ: ซี

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

สี

  1. ปีมะโรง