เขียว
ดูเพิ่ม: เขี้ยว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) ขยว
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เขียว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǐao |
ราชบัณฑิตยสภา | khiao | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰia̯w˩˩˦/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *xiəwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับ ภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᨿᩅ (ขยว), ภาษาปักษ์ใต้ เขี้ยว, ภาษาลาว ຂຽວ (ขย̂ว), ภาษาเขิน ᨡ᩠ᨿᩴ (ขยํ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦃᧁ (เฃว), ภาษาไทดำ ꪵꪄꪫ (แฃว), ภาษาไทขาว ꪄꪸꪫ, ภาษาไทใหญ่ ၶဵဝ် (เขว), ภาษาอาหม 𑜁𑜢𑜈𑜫 (ขิว์), ภาษาจ้วง heu, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง keu; เทียบภาษาเขมรเก่า khiava (“น้ำเงิน; เขียว”), ภาษาเขมร ខៀវ (เขียว), ภาษาไหลดั้งเดิม *kʰiːw (“น้ำเงิน”)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เขียว (คำอาการนาม ความเขียว)
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:เขียว
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
สีในภาษาไทย | ||||
---|---|---|---|---|
แดง | เขียว | เหลือง | ครีม | ขาว |
เลือดหมู | บานเย็น | น้ำเงินอมเขียว | มะนาว | ชมพู |
คราม | น้ำเงิน | ส้ม | เทา | เม็ดมะปราง |
ดำ | ม่วง | น้ำตาล | ฟ้า | ฟ้าอมเขียว |
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *xwiːwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ขิว, ภาษาลาว ຂິວ (ขิว) หรือ ຂີວ (ขีว), ภาษาไทใหญ่ ၶဵဝ် (เขว)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เขียว (คำอาการนาม ความเขียว)
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
จากผิวของสัตว์ที่มีสีเขียว
คำนาม[แก้ไข]
เขียว
- ชื่องูสีเขียวหลายชนิดและหลายวงศ์ เช่น เขียวพระอินทร์ (Chrysopelea ornata) เขียวหางไหม้ท้องเหลือง (Trimeresurus albolabris)
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
รากศัพท์ 4[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂຽວ (ขย̂ว)
คำกริยา[แก้ไข]
เขียว
คำพ้องความ[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ia̯w
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- คำนามภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย:สี
- ภาษาไทย:งู