ข้ามไปเนื้อหา

ชื่อ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ชอ และ ช่อ

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɟɤːᴮ, จากจีนยุคกลาง (MC dziH); ร่วมเชื้อสายกับปักษ์ใต้ ฉือ, อีสาน ซื่อ, ลาว ຊື່ (ซื่), คำเมือง ᨩᩨ᩵ (ชื่), ไทลื้อ ᦋᦹᧈ (ชื่), ไทดำ ꪋꪳ꪿ (จึ่̱), ไทใหญ่ ၸိုဝ်ႈ (จึ้ว), อาหม 𑜋𑜢𑜤𑜈𑜫 (ฉึว์) หรือ 𑜋𑜥 (ฉู), ภาษาจ้วงใต้ cwh (ซื่อ)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ชื่อ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchʉ̂ʉ
ราชบัณฑิตยสภาchue
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰɯː˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

ชื่อ

  1. คำที่ตั้งขึ้นสำหรับเรียกคน สัตว์ สถานที่ และสิ่งของโดยทั่ว ๆ ไปหรือโดยเฉพาะเจาะจง
  2. เกียรติยศ
    มีชื่อ
    เสียชื่อ

คำสืบทอด

[แก้ไข]
  • ญัฮกุร: จือ่

ลูกคำ

[แก้ไข]

คำพ้องความ

[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น

[แก้ไข]