คน
จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้]
การออกเสียง[แก้]
| เสียงอ่านแบบไทย | คน |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /kʰon˧/ |
| คำพ้องเสียง | คนธ์ คล |
รากศัพท์ 1[แก้]
คำนาม[แก้]
คน (คำลักษณนาม คน)
- มนุษย์
- คำใช้ประกอบคำนามหรือคำกริยาแสดงว่าเป็นผู้ที่เกี่ยวข้องกับสิ่ง อาการ สภาพ หรือมีลักษณะหรือเป็นอย่างนั้น[1]
- คนข่าว, คนทีวี, คนเบื้องหลัง, คนสวน, คนส่งของ, คนขับรถ, คนเลี้ยงเด็ก, คนรับใช้, คนง่อย, คนพิการ, คนโกง
ดูเพิ่ม[แก้]
คำเกี่ยวข้อง[แก้]
คำแปลภาษาอื่น[แก้]
มนุษย์
รากศัพท์ 2[แก้]
คำกริยา[แก้]
คน (คำอาการนาม การคน)
- กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน
คำแปลภาษาอื่น[แก้]
กวนให้เข้ากัน
อ้างอิง[แก้]
- ↑ พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม ๓ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, หน้า 29.
