คุ้น
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɡunꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄຸ້ນ (คุ้น)，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kunj
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | คุ้น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kún |
| ราชบัณฑิตยสภา | khun | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰun˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
คุ้น (คำอาการนาม การคุ้น หรือ ความคุ้น)