คั้น
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɡalꟲ, ภาษาจ้วงแบบหนง jenj , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kaenx (คั้น จับ บีบ ขยำ นวด)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | คั้น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kán |
| ราชบัณฑิตยสภา | khan | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰan˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
คั้น (คำอาการนาม การคั้น)