คัน
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คัน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kan |
| ราชบัณฑิตยสภา | khan | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰan˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɡalᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄັນ (คัน), ภาษาไทใต้คง ᥐᥢᥰ (กั๊น), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kaenz
คำนาม
[แก้ไข]คัน (คำลักษณนาม คัน)
คำลักษณนาม
[แก้ไข]คัน
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣalᴬ (“แนวดินกั้นน้ำ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄັນ (คัน), ภาษาไทลื้อ ᦅᧃ (คัน), ภาษาไทใหญ่ ၵၼ်း (กั๊น)，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kaenz/kenz/haenz
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (เลิกใช้) ฅัน
คำนาม
[แก้ไข]คัน (คำลักษณนาม คัน)
- แนวดินหรือแนวทรายเป็นต้นที่พูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว
- คันทราย
- แนวดินที่พูนขึ้นมาสำหรับกั้นน้ำ
- คันนา
- คันดิน
รากศัพท์ 3
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣalᴬ (“อาการอยากเกา”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄັນ (คัน), ภาษาจ้วง haenz
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (เลิกใช้) ฅัน
คำกริยา
[แก้ไข]คัน (คำอาการนาม การคัน หรือ ความคัน)
- อาการที่รู้สึกให้อยากเกา
- อาการที่มือหรือปากอยู่ไม่สุข คือ อยากทำหรือพูดในสิ่งที่ไม่ควร เรียกว่า มือคัน ปากคัน
- อาการที่ให้รู้สึกอยากด่าอยากตีเป็นต้น เรียกว่า คันปาก คันมือ คันเท้า
รากศัพท์ 4
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]คัน (คำลักษณนาม ต้น)
- ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Amesiodendron chinense (Merr.) Hu ในวงศ์ Sapindaceae ขึ้นตามชายน้ำ สูงประมาณ 10 เมตร
คำพ้องความ
[แก้ไข]ภาษาอีสาน
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]คำสันธาน
[แก้ไข]คัน
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/an
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำลักษณนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม คัน
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำกริยาภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ต้น
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำสันธานภาษาอีสาน