ขัน

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ขนน (ทุกความหมาย)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขัน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kǎn
	ราชบัณฑิตยสภา	khan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰan˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ขรรค์ ขัณฑ์ ขันธ์

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂັນ (ขัน), ภาษาไทลื้อ ᦃᧃ (ฃัน), ภาษามอญ ခဝ် (ขว์)

คำนาม

ขัน (คำลักษณนาม ใบ หรือ ลูก)

1. ภาชนะสำหรับตักหรือใส่น้ำ มีหลายชนิด

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂັນ (ขัน), ภาษาจ้วง haen

คำกริยา

ขัน (คำอาการนาม การขัน)

1. ทำให้ตึงหรือให้แน่นด้วยวิธีหมุนกวดเร่งเข้าไป

   ขันชะเนาะ

   ขันเกลียว

คำคุณศัพท์

ขัน

1. แข็งแรง, กล้าหาญ

   กูนี้คนขัน จะขามคนใด

   (สมุทรโฆษ)

รากศัพท์ 3

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *χalᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂັນ (ขัน), ภาษาไทลื้อ ᦃᧃ (ฃัน), ภาษาไทดำ ꪄꪽ (ฃัน), ภาษาไทขาว ꪄꪽ, ภาษาไทใหญ่ ၶၼ် (ขัน), ภาษาจ้วง haen, ภาษาจ้วงแบบหนง kaen, ภาษาแสก หั่น

คำกริยา

ขัน (คำอาการนาม การขัน)

1. อาการร้องอย่างหนึ่งของไก่หรือนกบางชนิดเฉพาะในตัวผู้ เช่น ไก่ ไก่ฟ้า นกเขา ใช้เป็นสัญญาณติดต่อสื่อสารในสัตว์ประเภทเดียวกัน จะร้องมากในระหว่างฤดูผสมพันธุ์ หรือในเวลาจำเพาะเช่นเช้าตรู่
2. (ภาษาปาก, สแลง) (องคชาต) แข็งตัว

รากศัพท์ 4

คำกริยา

ขัน (คำอาการนาม การขัน)

1. หัวเราะ, นึกอยากหัวเราะ

คำคุณศัพท์

ขัน (คำอาการนาม ความขัน)

1. น่าหัวเราะ, ชวนหัวเราะ, ขบขัน ก็ว่า

รากศัพท์ 5

คำนาม

ขัน (คำลักษณนาม ต้น)

1. คัน, ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิดหนึ่ง