แข็ง

ดูเพิ่ม: แข่ง และ แข้ง

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) แขง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kʰɛːŋᴬ¹, จากไทดั้งเดิม *k.reːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨡᩯ᩠ᨦ (แขง) หรือ ᨡᩯᩢ᩠ᨦ (แขัง), ลาว ແຂງ (แขง), ไทลื้อ ᦶᦃᧂ (แฃง), ไทดำ ꪵꪄꪉ (แฃง), ไทใหญ่ ၶႅင် (แขง), ไทใต้คง ᥑᥦᥒᥴ (แฃ๋ง), พ่าเก ၵိင် (ขิง์), อาหม 𑜁𑜢𑜂𑜫 (ขิง์), ซาปา xeŋᴬ¹, ปู้อี jeengl, แสก เถรี่ยง (“แข็ง”) และ แข้ง (“ตึง”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แข็ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kɛ̌ng
	ราชบัณฑิตยสภา	khaeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰɛŋ˩˩˦/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

แข็ง (คำอาการนาม ความแข็ง)

1. กระด้าง

   ลิ้นแข็ง

2. ไม่อ่อน, ไม่นิ่ม

   เนื้อแข็ง

   ของแข็ง

3. กล้า

   แดดแข็ง

4. ไม่ยอมง่าย ๆ, ไม่รู้สึกสงสาร

   ใจแข็ง

5. แรง

   วันแข็ง

   ชะตาแข็ง

6. ว่ายาก

   เด็กคนนี้แข็ง

7. นิ่งไม่ไหวติง, ไม่กระดิกกระเดี้ย

   ขาแข็ง

   ตัวแข็ง

คำกริยาวิเศษณ์

แข็ง (คำอาการนาม ความแข็ง)

1. เข้มแข็ง, ทนทาน, เก่ง, สู้งาน

   ทำงานแข็ง

   วิ่งแข็ง

คำกริยา

แข็ง (คำอาการนาม การแข็ง)

1. แข็งขืน

   เราเป็นผู้น้อย แข็งไปก็มีแต่อันตราย

2. มีค่าสูง เมื่อเทียบกับสกุลเงินอื่น (ใช้แสดงค่าเงิน)

   เงินบาทตอนนี้แข็ง จะไปเที่ยวต่างประเทศก็น่าจะไปตอนนี้

ดูเพิ่ม

• แกร่ง