แข็ง
ภาษาไทย[แก้]
รากศัพท์[แก้]
จากภาษาไทดั้งเดิม *k.reːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຂງ (แขง), ภาษาไทลื้อ ᦶᦃᧂ (แฃง), ภาษาไทใหญ่ ၶႅင် (แขง), ภาษาอาหม 𑜁𑜢𑜂𑜫 (ขิง์)
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ | แข็ง |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /kʰɛŋ˩˩˦/ |
คำคุณศัพท์[แก้]
แข็ง (คำอาการนาม ความแข็ง)
- กระด้าง
-
ลิ้นแข็ง
-
- ไม่อ่อน, ไม่นิ่ม
-
เนื้อแข็ง
-
ของแข็ง
-
- กล้า
-
แดดแข็ง
-
- ไม่ยอมง่าย ๆ, ไม่รู้สึกสงสาร
-
ใจแข็ง
-
- แรง
-
วันแข็ง
-
ชะตาแข็ง
-
- ว่ายาก
-
เด็กคนนี้แข็ง
-
- นิ่งไม่ไหวติง, ไม่กระดิกกระเดี้ย
-
ขาแข็ง
-
ตัวแข็ง
-
คำกริยาวิเศษณ์[แก้]
แข็ง (คำอาการนาม ความแข็ง)
