แรง

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *reːŋᴬ (“แข็งแรง; ความแข็งแรง”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩯ᩠ᨦ (แรง), ภาษาอีสาน แฮง, ภาษาลาว ແຮງ (แฮง), ภาษาไทลื้อ ᦶᦣᧂ (แฮง), ภาษาไทใหญ่ ႁႅင်း (แห๊ง), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜂𑜫 (ริง์), ภาษาจ้วง rengz

การออกเสียง

พยางค์	แรง
สัทอักษรสากล	/rɛːŋ˧/

คำนาม

แรง

1. กำลัง

   แรงคน

   ไม่มีแรง

   มีแรงมาก

   ออกแรง

2. อำนาจ

   แรงเจ้าที่

   แรงกรรม

3. (วิทยาศาสตร์) อิทธิพลภายนอกใด ๆ ที่เปลี่ยนแปลงหรือพยายามทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสถานะอยู่นิ่งหรือสถานะการเคลื่อนที่ของเทหวัตถุ ด้วยอัตราเร็วสม่ำเสมอในแนวเส้นตรง
4. อัตราการทำงาน กำหนดเป็นกำลังคนต่อช่วงเวลาหนึ่ง

   งานนี้ต้องใช้ 10 แรง

คำคุณศัพท์

แรง (คำอาการนาม ความแรง)

1. ฉุน, จัด, กล้า

   กลิ่นแรง

2. แข็ง, มีกำลัง
3. ศักดิ์สิทธิ์

   ที่นี่เจ้าที่แรง

คำกริยาวิเศษณ์

แรง (คำอาการนาม ความแรง)

1. ใช้กำลังกระทำถึงขีด

   อย่าทำแรง

   ตีแรง ๆ

คำกริยา

แรง

1. ออกแรง
2. หมกมุ่น

   แรงเสพ

   แรงเล่น