แรง
ดูเพิ่ม: แร้ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *reːŋᴬ (“แข็งแรง; ความแข็งแรง”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩯ᩠ᨦ (แรง), ภาษาเขิน ᩁᩯ᩠ᨦ (แรง), ภาษาอีสาน แฮง, ภาษาลาว ແຮງ (แฮง), ภาษาไทลื้อ ᦶᦣᧂ (แฮง), ภาษาไทดำ ꪵꪭꪉ (แฮง), ภาษาไทใหญ่ ႁႅင်း (แห๊ง), ภาษาไทใต้คง ᥞᥦᥒᥰ (แห๊ง), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜂𑜫 (ริง์), ภาษาปู้อี reengz, ภาษาจ้วง rengz, ภาษาแสก เร๊ง
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | แรง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rɛɛng |
| ราชบัณฑิตยสภา | raeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɛːŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]แรง
- กำลัง
- แรงคน
- ไม่มีแรง
- มีแรงมาก
- ออกแรง
- อำนาจ
- แรงเจ้าที่
- แรงกรรม
- (วิทยาศาสตร์) อิทธิพลภายนอกใด ๆ ที่เปลี่ยนแปลงหรือพยายามทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสถานะอยู่นิ่งหรือสถานะการเคลื่อนที่ของเทหวัตถุ ด้วยอัตราเร็วสม่ำเสมอในแนวเส้นตรง
- อัตราการทำงาน กำหนดเป็นกำลังคนต่อช่วงเวลาหนึ่ง
- งานนี้ต้องใช้ 10 แรง
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]กำลัง
อำนาจ
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]แรง (คำอาการนาม ความแรง)
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]แรง (คำอาการนาม ความแรง)
คำกริยา
[แก้ไข]แรง
ภาษาแสก
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]แรง
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛːŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:วิทยาศาสตร์
- จีนกลาง terms with redundant transliterations
- อังกฤษ translations
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- คำหลักภาษาแสก
- คำนามภาษาแสก