แรง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *reːŋᴬ (“แข็งแรง; ความแข็งแรง”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน แฮง, ภาษาลาว ແຮງ (แฮง), ภาษาคำเมือง ᩁᩯ᩠ᨦ (แรง), ภาษาเขิน ᩁᩯ᩠ᨦ (แรง), ภาษาไทลื้อ ᦶᦣᧂ (แฮง), ภาษาไทดำ ꪵꪭꪉ (แฮง), ภาษาไทใหญ่ ႁႅင်း (แห๊ง), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜂𑜫 (ริง์), ภาษาปู้อี reengz, ภาษาจ้วง rengz, ภาษาแสก เร๊ง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แรง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	rɛɛng
	ราชบัณฑิตยสภา	raeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/rɛːŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

แรง

1. กำลัง

   แรงคน

   ไม่มีแรง

   มีแรงมาก

   ออกแรง

2. อำนาจ

   แรงเจ้าที่

   แรงกรรม

3. (วิทยาศาสตร์) อิทธิพลภายนอกใด ๆ ที่เปลี่ยนแปลงหรือพยายามทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสถานะอยู่นิ่งหรือสถานะการเคลื่อนที่ของเทหวัตถุ ด้วยอัตราเร็วสม่ำเสมอในแนวเส้นตรง
4. อัตราการทำงาน กำหนดเป็นกำลังคนต่อช่วงเวลาหนึ่ง

   งานนี้ต้องใช้ 10 แรง

คำแปลภาษาอื่น

กำลัง

• จีน:

  จีนกลาง: 力 (zh) (lì)

• ไทใหญ่: ႁႅင်း (shn) (แห๊ง), ဢဵၼ်ႁႅင်း (shn) (เอนแห๊ง), တၼ်းၶူဝ်း (shn) (ตั๊นขู๊ว)
• ลาว: ແຮງ (lo) (แฮง), ເຫື່ອແຮງ (lo) (เหื่อแฮง)
• อังกฤษ: strength (en) (สเตร็งธ์)

อำนาจ

• จีน:

  จีนกลาง: 職權／职权 (zh), 职权 (zh) (zhíquán)

• ไทใหญ่: ႁႅင်း (shn) (แห๊ง), တၼ်းၶူဝ်း (shn) (ตั๊นขู๊ว)
• ลาว: ແຮງ (lo) (แฮง)
• อังกฤษ: power (en) (พาเวอร์)

คำคุณศัพท์

แรง (คำอาการนาม ความแรง)

1. ฉุน, จัด, กล้า

   กลิ่นแรง

2. แข็ง, มีกำลัง
3. ศักดิ์สิทธิ์

   ที่นี่เจ้าที่แรง

คำกริยาวิเศษณ์

แรง (คำอาการนาม ความแรง)

1. ใช้กำลังกระทำถึงขีด

   อย่าทำแรง

   ตีแรง ๆ

คำกริยา

แรง

1. ออกแรง
2. หมกมุ่น

   แรงเสพ

   แรงเล่น

ภาษาแสก

คำนาม

แรง

1. แร้ง