ให้
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *haɰᶜ, จากภาษาจีนยุคกลาง 許 (MC hɨʌX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩨ᩶ (หื้), ภาษาลาว ໃຫ້ (ให้), ภาษาไทลื้อ ᦠᦹᧉ (หื้), ภาษาไทดำ ꪻꪬ꫁ (ให้), ภาษาไทใหญ่ ႁႂ်ႈ (ให้), ภาษาไทใต้คง ᥞᥬᥲ (ให้) หรือ ᥞᥫᥲ (เห้อ̂), ภาษาอ่ายตน ꩭ်ၞ (หฺว), ภาษาอาหม 𑜑𑜧 (หว์), ภาษาปู้อี haec, ภาษาจ้วง hawj
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ไฮ่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hâi |
| ราชบัณฑิตยสภา | hai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /haj˥˩/ | |
| คำพ้องเสียง | ไห้ | |
คำกริยา[แก้ไข]
ให้ (คำอาการนาม การให้)
- มอบ
- ให้ช่อดอกไม้เป็นรางวัล
- สละ
- ให้ชีวิตเป็นทาน
- อนุญาต
- ฉันให้เขาไปเที่ยว
- เป็นคำช่วยกริยา บอกความบังคับหรืออวยชัยให้พรเป็นต้น
- แม่บอกให้ลูกไปนอน
- ขอให้เจริญรุ่งเรือง
- ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ
- แต่งตัวให้สวย ๆ นะ
คำนาม[แก้ไข]
ให้