ให้

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ให้ย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *haɰꟲ, จากภาษาจีนยุคกลาง 許 (MC hɨʌ^X); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ให้, ภาษาลาว ໃຫ້ (ให้), ภาษาคำเมือง ᩉᩨ᩶ (หื้), ภาษาเขิน ᩉᩨ᩶ (หื้), ภาษาไทลื้อ ᦠᦹᧉ (หื้), ภาษาไทดำ ꪻꪬ꫁ (ให้), ภาษาไทใหญ่ ႁႂ်ႈ (ให้), ภาษาไทใต้คง ᥞᥬᥲ (ให้) หรือ ᥞᥫᥲ (เห้อ̂), ภาษาคำตี้ ꩭႂ်ႛ, ภาษาอ่ายตน ꩭၞ် (ให), ภาษาพ่าเก ꩭၞ် (ให), ภาษาอาหม 𑜑𑜧 (หว์), ภาษาปู้อี haec, ภาษาจ้วง hawj

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไฮ่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hâi
	ราชบัณฑิตยสภา	hai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/haj˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ไห้

คำกริยา

ให้ (คำอาการนาม การให้)

1. มอบ

   ให้ช่อดอกไม้เป็นรางวัล

2. สละ

   ให้ชีวิตเป็นทาน

3. อนุญาต

   ฉันให้เขาไปเที่ยว

4. เป็นคำช่วยกริยา บอกความบังคับหรืออวยชัยให้พรเป็นต้น

   แม่บอกให้ลูกไปนอน

   ขอให้เจริญรุ่งเรือง

   ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ

   แต่งตัวให้สวย ๆ นะ

คำแปลภาษาอื่น

มอบ

• คำเมือง: ᩉᩨ᩶ (nod) (หื้)
• ไทดำ: ꪹꪮꪱꪻꪬ꫁ (เอาให้)
• ไทใหญ่: ပၼ် (shn) (ปัน)

• ลาว: ໃຫ້ (lo) (ให้)
• อังกฤษ: give (en) (กีฟว์)

คำช่วยกริยา

• คำเมือง: ᩉᩨ᩶ (nod) (หื้)
• ไทดำ: ꪻꪬ꫁ (ให้)

• ไทใหญ่: ႁႂ်ႈ (shn) (ให้)
• ลาว: ໃຫ້ (lo) (ให้)

คำนาม

ให้

1. (กฎ) ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่งเรียกว่า ผู้ให้ โอนทรัพย์สินของตนให้โดยเสน่หาแก่บุคคลอีกคนหนึ่งเรียกว่า ผู้รับ และผู้รับยอมรับเอาทรัพย์สินนั้น