ให้

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *haɰᶜ, จากภาษาจีนยุคกลาง 許 (MC hɨʌ^X); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩨ᩶ (หื้), ภาษาลาว ໃຫ້ (ให้), ภาษาไทลื้อ ᦠᦹᧉ (หื้), ภาษาไทดำ ꪻꪬ꫁ (ให้), ภาษาไทใหญ่ ႁႂ်ႈ (ให้), ภาษาไทใต้คง ᥞᥬᥲ (ให้) หรือ ᥞᥫᥲ (เห้อ̂), ภาษาอ่ายตน ꩭ်ၞ (หฺว), ภาษาอาหม 𑜑𑜧 (หว์), ภาษาปู้อี haec, ภาษาจ้วง hawj

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไฮ่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hâi
	ราชบัณฑิตยสภา	hai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/haj˥˩/(ส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ไห้

คำกริยา

ให้ (คำอาการนาม การให้)

1. มอบ

   ให้ช่อดอกไม้เป็นรางวัล

2. สละ

   ให้ชีวิตเป็นทาน

3. อนุญาต

   ฉันให้เขาไปเที่ยว

4. เป็นคำช่วยกริยา บอกความบังคับหรืออวยชัยให้พรเป็นต้น

   แม่บอกให้ลูกไปนอน

   ขอให้เจริญรุ่งเรือง

   ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ

   แต่งตัวให้สวย ๆ นะ

คำนาม

ให้

1. (กฎหมาย) ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่งเรียกว่า ผู้ให้ โอนทรัพย์สินของตนให้โดยเสน่หาแก่บุคคลอีกคนหนึ่งเรียกว่า ผู้รับ และผู้รับยอมรับเอาทรัพย์สินนั้น