hawj

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *haɰꟲ, จากจีนยุคกลาง 許 (MC xjoX); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ให้, ไทย ให้, คำเมือง ᩉᩨ᩶ (หื้), ลาว ໃຫ້ (ให้), พวน เห้อ, ไทลื้อ ᦠᦹᧉ (หื้), ไทดำ ꪻꪬ꫁ (ให้), ไทใหญ่ ႁႂ်ႈ (ให้), ไทใต้คง ᥞᥬᥲ (ให้) หรือ ᥞᥫᥲ (เห้อ̂), อ่ายตน ꩭၞ် (ให), อาหม 𑜑𑜧 (หว์), ปู้อี haec

การออกเสียง

(จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /haɯ˥/

• เลขวรรณยุกต์: haw³
• การแบ่งพยางค์: hawj
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): ใฮ^ตรี

คำกริยา

hawj (อักขรวิธีปี 1957–1982 həɯз)

1. ให้