ᩉᩨ᩶
ภาษาเขิน
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /hɯː˧˧ʔ/
คำกริยา
[แก้ไข]ᩉᩨ᩶ (หื้) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩉᩨ᩶)
คำพ้องความ
[แก้ไข]ให้
- ᨸᩢ᩠ᨶ (ปัน)
อ้างอิง
[แก้ไข]- ᨩᩣ᩠ᨿᨪᩮᨩᩮ᩠ᨾ. (n.d.). ᩋᨽᩥᨵᩤᨶᩈᩢ᩠ᨷᩅᩰᩉᩣ᩠ᩁᨸᩖᩯᨽᩣᩈᩣᨡᩨ᩠ᨶ.
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (ถอดอักษรและถอดเสียง) หื้อ
- (เลิกใช้) *ᩉᩲ᩶ (ให้)
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *haɰꟲ ซึ่ง /aɰ/ กลายเป็น /ɯ/, จากจีนยุคกลาง 許 (MC xjoX); ร่วมเชื้อสายกับไทย ให้, ลาว ໃຫ້ (ให้), ไทลื้อ ᦠᦹᧉ (หื้), ไทดำ ꪻꪬ꫁ (ให้), ไทใหญ่ ႁႂ်ႈ (ให้), ไทใต้คง ᥞᥬᥲ (ให้) หรือ ᥞᥫᥲ (เห้อ̂), อ่ายตน ꩭၞ် (ให), พ่าเก ꩭၞ် (ให), อาหม 𑜑𑜧 (หว์), ปู้อี haec, จ้วง hawj
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /hɯː˦˦ʔ/
คำกริยา
[แก้ไข]ᩉᩨ᩶ (หื้) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩉᩨ᩶)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเขิน
- คำกริยาภาษาเขิน
- คำสกรรมกริยาภาษาเขิน
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทธรรม
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง