ช่วย
ดูเพิ่ม: ช้วย
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) ช้วย
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 助 (MC dzrjoH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊ່ວຍ (ซ่วย) หรือ ຊ່ອຍ (ซ่อย), ภาษาคำเมือง ᨩ᩠ᩅ᩠᩵ᨿ (ชว่ย) หรือ ᨩᩬ᩠᩵ᨿ (ชอ่ย), ภาษาปักษ์ใต้ ฉวย, ภาษาไทลื้อ ᦋᦾᧈ (ช่อ̂ย), ภาษาไทดำ ꪋ꪿ꪮꪥ (จ่̱อย), ภาษาไทใหญ่ ၸွႆႈ (จ้อ̂ย), ภาษาอาหม 𑜋𑜨𑜩 (ฉอ̂ย์) หรือ 𑜋𑜢𑜤𑜐𑜫 (ฉึญ์),
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ช่วย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chûai |
ราชบัณฑิตยสภา | chuai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰua̯j˥˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
ช่วย (คำอาการนาม การช่วย)
- (โบราณ) ไถ่ตัว
- หรือว่ามึงช่วยกูมานี่สักกี่ชั่ง
- (มหาเวสสันดรชาดก (แบบเรียน) กัณฑ์ชูชก)
- ทำให้สำเร็จประโยชน์
- ช่วยเอาของไปส่ง
- ค้ำจุน, สงเคราะห์
- บริจาคเงินช่วยผู้ประสบภัย
- แบ่งเบาภาระ
- ช่วยเลี้ยงน้อง
- ทำให้พ้นจากอันตราย
- ช่วยชีวิต
- ช่วยเด็กตกน้ำ
คำสืบทอด[แก้ไข]
- → ญัฮกุร: จวย่
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาคำเมือง/m
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/ua̯j
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้