ข้ามไปเนื้อหา

ฉวย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ฉวย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchǔai
ราชบัณฑิตยสภาchuai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰua̯j˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

ฉวย (คำอาการนาม การฉวย)

  1. คว้า จับ หรือหยิบเอาโดยเร็ว

คำสืบทอด

[แก้ไข]
  • ลาว: ສວຍ (สวย)

คำสันธาน

[แก้ไข]

ฉวย

  1. ถ้า, แม้

ภาษาปักษ์ใต้

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟuəjᴮ⁴, จากจีนยุคกลาง (MC dzrjoH); ร่วมเชื้อสายกับไทย ช่วย, คำเมือง ᨩ᩠ᩅ᩠᩵ᨿ (ช‍ว‍่ย) หรือ ᨩᩬ᩠᩵ᨿ (ชอ‍่ย), อีสาน ซอย, ลาว ຊ່ວຍ (ซ่วย) หรือ ຊ່ອຍ (ซ่อย), ไทลื้อ ᦋᦾᧈ (ช่อ̂ย), ไทดำ ꪋ꪿ꪮꪥ (จฺ่อย), ไทใหญ่ ၸွႆႈ (จ้อ̂ย), ไทใต้คง ᥓᥩᥭ (จอ̂ย), พ่าเก ꩡွႝ (จอ̂ย์), อาหม 𑜋𑜨𑜩 (ฉอ̂ย์) หรือ 𑜋𑜢𑜤𑜐𑜫 (ฉึญ์)

คำกริยา

[แก้ไข]

ฉวย (คำอาการนาม ก่านฉวย)

  1. ช่วย

อ้างอิง

[แก้ไข]
  • ฉวย” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 9