แก่

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แก่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gɛ̀ɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	kae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kɛː˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *keːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩯ᩵ (แก่), ภาษาปักษ์ใต้ แก๋, ภาษาลาว ແກ່ (แก่), ภาษาอีสาน แก หรือ แก่, ภาษาไทลื้อ ᦶᦂᧈ (แก่), ภาษาไทขาว ꪵꪀꫀ, ภาษาไทใหญ่ ၵႄႇ (แก่), ภาษาไทใต้คง ᥐᥥᥱ (เก่), ภาษาพ่าเก ကေ (เก), ภาษาอาหม *𑜀𑜦𑜧 (*เก), ภาษาจ้วง geq, ภาษาแสก เก

คำคุณศัพท์

แก่ (คำอาการนาม ความแก่)

1. มีอายุมาก

   แก่ไปทุกวัน

   ไม้แก่

   เด็กคนนี้แก่กว่าเด็กคนนั้น

2. อยู่ในวัยชรา

   คนแก่

3. จัด

   เหลืองแก่

   แก่เปรี้ยว

   แก่หวาน

4. โดยปริยายหมายความว่า จัดเจน หนัก หรือยิ่งไปในทางนั้น

   แก่สังคม

   แก่วิชา

   แก่เหล้า

   แก่เล่น

   แก่ไฟ

คำพ้องความ

ดูที่ อรรถาภิธาน:แก่

คำประสม

• แก่กล้า
• แก่ดีกรี
• แก่แดด
• แก่ตัว
• แก่ไฟ
• แก่แรด
• แก่วัด

 

คำแปลภาษาอื่น

(1)

• อังกฤษ : old ^(en)

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແກ່ (แก่)

คำบุพบท

แก่

1. ใช้นำหน้านามฝ่ายรับ

   องค์กรการกุศลมอบทุนการศึกษาแก่นักเรียน

คำแปลภาษาอื่น

(1)

• อังกฤษ : to ^(en), for ^(en)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແກ່ (แก่)

คำกริยา

แก่ (คำอาการนาม การแก่)

1. ลาก, เข็น

   แก่เกวียน

   ลากเกวียน