บังคับ

ภาษาไทย[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร បង្គាប់ (บงฺคาบ̍, “สั่งการ”)

การแบ่งพยางค์		บัง-คับ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bang-káp
	ราชบัณฑิตยสภา	bang-khap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/baŋ˧.kʰap̚˦˥/^{(สัมผัส)}

บังคับ

บังคับ (คำอาการนาม การบังคับ)

ใช้อำนาจสั่ง ให้ทำ หรือให้ปฏิบัติหรือให้จำ ต้องทำ
เขาถูกสถานการณ์บังคับ
ให้เป็นไป ตาม ความประสงค์
บังคับเครื่องบินให้ขึ้นลง
ทำให้เป็นไปตามกฎเกณฑ์การใช้ภาษา
บังคับให้ใช้เครื่องหมายอัญประกาศเมื่ออ้างถึงคำพูดของผู้อื่น

ภาษาไทยไม่บังคับการใช้เครื่องหมายมหัพภาคเคร่งครัดนัก
ทำตามสภาพที่ถูก กำหนด ไว้
ทางนี้บังคับให้เลี้ยวซ้าย

ประตูนี้บังคับให้ผลักเข้า

ใช้อำนาจสั่งให้ทำ