สั่ง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) ส่งง
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | สั่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sàng |
| ราชบัณฑิตยสภา | sang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /saŋ˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *saŋᴮ (“บอกให้ทำ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສັ່ງ (สั่ง), ภาษาคำเมือง ᩈᩢ᩠᩵ᨦ (สั่ง), ภาษาเขิน ᩈᩢ᩠᩵ᨦ (สั่ง), ภาษาไทดำ ꪎꪰ꪿ꪉ (สั่ง), ภาษาไทใหญ่ သင်ႇ (สั่ง), ภาษาอาหม 𑜏𑜂𑜫 (สง์)
คำกริยา[แก้ไข]
สั่ง (คำอาการนาม การสั่ง)
- บอกไว้เพื่อให้ทำหรือให้ปฏิบัติเป็นต้น
- ครูสั่งให้นักเรียนทำการบ้าน
- แม่สั่งให้ถูบ้าน
- บอกไว้อาลัยในการที่จะจากไป
- ฝนสั่งฟ้า
- ทศกัณฐ์สั่งเมือง
- อิเหนาสั่งถ้ำ
- สิ้นเสียงก็สิ้นสั่ง
- ตายไม่ทันสั่ง
คำสืบทอด[แก้ไข]
- → เขมรเหนือ: ซัง
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *saŋᴮ (“ทำให้ลมดันน้ำมูก”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສັ່ງ (สั่ง), ภาษาคำเมือง ᩈᩢ᩠᩵ᨦ (สั่ง), ภาษาเขิน ᩈᩢ᩠᩵ᨦ (สั่ง); เทียบภาษากวางตุ้ง 擤／擤 (sang3)
คำกริยา[แก้ไข]
สั่ง (คำอาการนาม การสั่ง)