ลม
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.lɯmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม), ภาษาลาว ລົມ (ล็ม), ภาษาไทลื้อ ᦟᦳᧄ (ลุม), ภาษาไทใหญ่ လူမ်း (ลู๊ม), ภาษาอาหม 𑜎𑜤𑜪 (ลุํ), ภาษาปู้อี ndumx หรือ rumx, ภาษาจ้วง rumz; เทียบภาษาสุ่ย luml และภาษาจีนเก่า 風 (OC *plum)， ภาษาจ้วงใต้ loemz
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ลม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lom |
| ราชบัณฑิตยสภา | lom | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lom˧/(ส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ลม
คำสลับอักษร[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ลม
- อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລົມ (ล็ม)
คำกริยา[แก้ไข]
ลม (อาการนาม การลม)