ลม
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.lɯmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม), ภาษาลาว ລົມ (ล็ม), ภาษาไทลื้อ ᦟᦳᧄ (ลุม), ภาษาไทดำ ꪶꪩꪣ (โลม), ภาษาไทใหญ่ လူမ်း (ลู๊ม), ภาษาพ่าเก လုံ (ลุํ), ภาษาอาหม 𑜎𑜤𑜪 (ลุํ), ภาษาปู้อี ndumx หรือ rumx, ภาษาจ้วง rumz; เทียบภาษาสุ่ย luml และภาษาจีนเก่า 風 (OC *plum)
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | ลม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lom |
ราชบัณฑิตยสภา | lom | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lom˧/(สัมผัส) |
คำนาม
[แก้ไข]ลม
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ปรากฏการณ์ของอากาศที่มีการเคลื่อนไหว
คำสลับอักษร
[แก้ไข]ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /lom˧˧/
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ลม
- อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]ลม (คำอาการนาม ก๋ารลม หรือ ก๋านลม)
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]ลม
- อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)
ภาษาอีสาน
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລົມ (ล็ม)
คำกริยา
[แก้ไข]ลม (คำอาการนาม การลม)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/om
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- อังกฤษ translations
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาคำเมือง
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำกริยาภาษาอีสาน