ลืม
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | ลืม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lʉʉm |
ราชบัณฑิตยสภา | luem | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lɯːm˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *lɯːmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩨ᩠ᨾ (ลืม), ภาษาลาว ລືມ (ลืม), ภาษาเขิน ᩃᩨ᩠ᨾ (ลืม), ภาษาไทลื้อ ᦟᦹᧄ (ลืม), ภาษาไทดำ ꪩꪳꪣ (ลึม), ภาษาไทใหญ่ လိုမ်း (ลึ๊ม), ภาษาไทใต้คง ᥘᥪᥛᥰ (ลื๊ม), ภาษาอาหม 𑜎𑜢𑜤𑜉𑜫 (ลึม์), ภาษาจ้วง lumz
คำกริยา
[แก้ไข]ลืม (คำอาการนาม การลืม)
- หายไปจากความจำ, นึกไม่ได้, นึกไม่ออก
- เขาลืมความหลัง
- ลืมชื่อเพื่อน
- ระลึกไม่ได้เพราะขาดความเอาใจใส่เป็นต้น
- ลืมทำการบ้าน
- ลืมรดน้ำต้นไม้
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]หายไปจากความจำ, นึกไม่ได้, นึกไม่ออก
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *mlɯnᴬ (“เปิด(ตา)”) (Pittayaporn, 2008); พยัญชนะท้าย /*-n/ กลายเป็น /-m/ เนื่องจากการกลืนเสียงไปกับพยัญชนะต้น /*m-/: พยัญชนะต้น /*ml-/ กลายเป็น /l-/ ตามปกติ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน มืน, ภาษาลาว ມືນ (มืน), ภาษาคำเมือง ᨾᩨ᩠ᨶ (มืน), ภาษาเขิน ᨾᩨ᩠ᨶ (มืน), ภาษาไทลื้อ ᦙᦹᧃ (มืน), ภาษาไทใหญ่ မိုၼ်း (มึ๊น)
คำกริยา
[แก้ไข]ลืม (คำอาการนาม การลืม)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /lɯːm˧˧/
คำกริยา
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɯːm
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- Pages with language headings in the wrong order
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาไทใหญ่
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาลาว
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง