มืน

ดูเพิ่ม: มน, มน., มัน, มั่น, มินิ, มีน, มึน, มื่น, มุน, มุนิ, และ มุ่น

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mɯːn˧˧/

คำกริยา

มืน (คำอาการนาม ก๋ารมืน หรือ ก๋านมืน)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩨ᩠ᨶ (มืน)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับลาว ມືນ (มืน), คำเมือง ᨾᩨ᩠ᨶ (มืน), เขิน ᨾᩨ᩠ᨶ (มืน), ไทลื้อ ᦙᦹᧃ (มืน), ไทใหญ่ မိုၼ်း (มึ๊น)

การออกเสียง

• (ขอนแก่น) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mɯːn˧˦˩/
• เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: มื่น^{สูง-ตก} (ประมาณ)

คำกริยา

มืน (คำอาการนาม การมืน)

1. (สกรรม) เปิด, อ้า (ใช้แก่ตา)

   มืนตา

   ลืมตา