ข้ามไปเนื้อหา

มืน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

มืน (คำอาการนาม ก๋ารมืน หรือ ก๋านมืน)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩨ᩠ᨶ (มืน)

ภาษาอีสาน

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມືນ (มืน), ภาษาคำเมือง ᨾᩨ᩠ᨶ (มืน), ภาษาเขิน ᨾᩨ᩠ᨶ (มืน), ภาษาไทลื้อ ᦙᦹᧃ (มืน), ภาษาไทใหญ่ မိုၼ်း (มึ๊น)

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

มืน (คำอาการนาม การมืน)

  1. (สกรรม) เปิด, อ้า (ใช้แก่ตา)
    มืนตา
    ลืมตา