อ้า

ดูเพิ่ม: อา, อา., อำ, อ่า, และ อ๋า

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		อ้า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	âa
	ราชบัณฑิตยสภา	a
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ʔaː˥˩/^{(สัมผัส)}

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʔaːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับไทใหญ่ ဢႃႈ (อ้า), จ้วง aj

อ้า (คำอาการนาม การอ้า)

รากศัพท์นี้ขาดหายหรือไม่สมบูรณ์ กรุณาช่วยเพิ่มเติม หรืออภิปรายที่หน้าพูดคุย

อ้า

คำ ออกเสียง ขึ้น ต้น ประโยค ใน คำประพันธ์ ใช้ในความ รำพึง หรือ พรรณนา วิงวอน อย่าง เดียว กับคำ โอ้ หรือ โอ้ว่า
อ้าองค์สุริย์ศรีมีธรรมส่อง ปกครองอย่างทรงพระเมตตา

อ้าองค์พระพุทธา ตัวข้าบุษบาขอกราบวิงวอน

อ้า (คำอาการนาม ก๋ารอ้า หรือ ก๋านอ้า)