เปิด

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เปิด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpə̀ət
	ราชบัณฑิตยสภา	poet
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pɤːt̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩨ᩠ᨯ (ปืด, “เผยออก”), ภาษาลาว ປືດ (ปืด) หรือ ເປີດ (เปีด, “เผยออก”), ภาษาไทลื้อ ᦔᦹᧆ (ปืด), ภาษาไทดำ ꪜꪳꪒ (ปึด), ภาษาไทใหญ่ ပိုတ်ႇ (ปึ่ต), ภาษาพ่าเก ပုတ် (ปุต์), ภาษาอาหม 𑜆𑜤𑜄𑜫 (ปุต์)

คำกริยา

เปิด (คำอาการนาม การเปิด)

1. ทำให้สิ่งที่ปิดอยู่เผยออก

   คำตรงข้าม: ปิด

   เปิดประตู

2. ทำให้เครื่องยนต์กลไกทำงาน

   คำตรงข้าม: ปิด

   เปิดวิทยุ

   เปิดพัดลม

3. ทำพิธีเป็นประเดิมเพื่อดำเนินกิจการงานหรือให้ใช้ได้เป็นต้น

   คำตรงข้าม: ปิด

   เปิดร้านใหม่

   เปิดถนน

   เปิดสมาคม

4. (ภาษาปาก, สแลง) เริ่มทะเลาะวิวาทหรือลงมือต่อยตี

คำประสม

• ที่เปิด
• ที่เปิดขวด
• บอกเปิด
• ปลายเปิด
• เปิดกล้อง
• เปิดกว้าง
• เปิดการ์ด
• เปิดคดี
• เปิดใจ
• เปิดฉาก
• เปิดซิง
• เปิดตัว
• เปิดตา
• เปิดบริสุทธิ์
• เปิดบัญชี
• เปิดปาก
• เปิดปีก
• เปิดโปง
• เปิดผนึก
• เปิดเผย
• เปิดม่าน
• เปิดรับ
• เปิดโลก
• เปิดโล่ง
• เปิดศึก
• เปิดสมอง
• เปิดหน้า
• เปิดหมวก
• เปิดหมวกลา
• เปิดหมวกให้
• เปิดหัว
• เปิดหัวใจ
• เปิดหู
• เปิดหูเปิดตา
• เปิดอก
• พยางค์เปิด
• วงจรเปิด
• หน้าเปิด

 

คำแปลภาษาอื่น

ทำให้เผยออก

• จีน:

  จีนกลาง: 開／开 (zh), 开 (zh) (kāi), 打開／打开 (zh), 打开 (zh) (dǎkāi)

• ไทลื้อ: ᦔᦹᧆᧈ (ปื่ด), ᦀᦱᧉ (อ้า)
• ไทใหญ่: ၽုၺ်ႇ (shn) (ผุ่ญ), ပိုတ်ႇ (shn) (ปึ่ต)
• ลาว: ເປີດ (lo) (เปีด), ໄຂ (lo) (ไข)
• อังกฤษ: open (en) (โอเปิน)

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩮᩥ᩠ᨯ (เปิด, “หนี”), ภาษาลาว ເປີດ (เปีด, “หนี”)

คำกริยา

เปิด (คำอาการนาม การเปิด)

1. (ภาษาปาก, สแลง) หนี

   ผู้ร้ายเปิดไปไกลแล้ว

คำประสม

• เปิดตูด
• เปิดเปิง
• ไล่เปิด