หนี

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰniːᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน หนี, ภาษาลาว ໜີ (หนี), ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨶᩦ (หนี), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᨶᩦ (หนี), ภาษาไทลื้อ ᦐᦲ (หฺนี), ภาษาไทดำ ꪘꪲ (หฺนิ), ภาษาไทใหญ่ ၼီ (นี), ภาษาไทใต้คง ᥘᥤᥴ (ลี๋, ย้าย, อพยพ), ภาษาอาหม 𑜃𑜣 (นี)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์หฺนี
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงnǐi
ราชบัณฑิตยสภาni
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/niː˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

หนี (คำอาการนาม การหนี)

  1. (สกรรม) ไปเสียให้พ้น, หลีกไปให้พ้น
    หนีภัย
    หนีทุกข์
  2. (สกรรม) หลีกเลี่ยง
    หนีภาษี
    หนีโรงเรียน

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]